Runagaldr

Old Icelandic
Ljóð eg þau kann er kann-at þjóðans kona og mannskis mögur.
Hjálp heitir eitt, en það þér hjálpa mun við sökum og sorgum og sútum görvöllum.
Það kann eg annað er þurfu ýta synir, þeir er vilja læknar lifa.
Það kann eg hið þriðja: ef mér verður þörf mikil hafts við mína heiftmögu, eggjar eg deyfi minna andskota, bíta-t þeim vopn né velir.
Það kann eg ið fjórða: ef mér fyrðar bera bönd að bóglimum, svo eg gel að eg ganga má, sprettur mér af fótum fjötur, en af höndum haft. Það kann eg ið fimmta: Ef eg sé af fári skotinn flein í fóki vaða, fýgur-a hann svo stinnt að eg stöðvig-a-g, ef eg hann sjónum of sé’g.
Það kann eg ið sétta: Ef mig særir þegn á rótum rás viðar, og þann hal er mig heifta kveður, þann eta mein heldur en mig.
Það kann eg ið sjöunda: Ef eg sé hávan loga sal um sessmögum, brennur-at svo breitt, að eg honum bjargig-a-g. þann kann eg galdur að gala.
Það kann eg ið átta, er öllum er nytsamlegt að nema: Hvar er hatur vex með hildings sonum það má eg bæta brátt.
Það kann eg ið níunda: Ef mig nauður um stendur að bjarga fari mínu á floti, vind eg kyrri vogi á og svæfi’g allan sæ.

English translation
Those songs I know, which nor sons of men nor queen in a king’s court knows; the first is Help which will bring thee help in all woes and in sorrow and strife.
A second I know, which the son of men must sing, who would heal the sick.
A third I know: if sore need should come of a spell to stay my foes; when I sing that song, which shall blunt their swords, nor their weapons nor staves can wound.
A fourth I know: if men make fast in chains the joints of my limbs, when I sing that song which shall set me free, spring the fetters from hands and feet. A fifth I know: when I see, by foes shot, speeding a shaft through the host, flies it never so strongly I still can stay it, if I get but a glimpse of its flight.
A sixth I know: when some thane would harm me in runes on a moist tree’s root, on his head alone shall light the ills of the curse that he called upon mine. A seventh I know: if I see a hall high o’er the bench-mates blazing, flame it ne’er so fiercely I still can save it, — I know how to sing that song.
An eighth I know: which all can sing for their weal if they learn it well; where hate shall wax ‘mid the warrior sons, I can calm it soon with that song.
A ninth I know: when need befalls me to save my vessel afloat, I hush the wind on the stormy wave, and soothe all the sea to rest.